ما، ایرانی ها بی شرف ترین موجودات عالمیم!!

اول اینها را بخوانید:

آسیب شناسی «دخترهای ناز ایرونی»!

خودمان را درست کنیم، وب پیشکش!

______________________________________

ما، ایرانیها، دچار انحطاط اخلاقی هستیم.

ما، ایرانیها، پست ترین موجودات عالمیم.

ما، ایرانیها، از قدیم الایام، بی شرف ترین موجودات جهان بوده ایم. در همیشه تاریخ، ملتی به چاپلوسی و دورویی و حسودی ما ایرانی ها وجود نداشته است.

ما ایرانی ها، گَنده دماغ ترین و خودپرست ترین موجودات جهانیم.

هیچ ملتی به اندازه ما ایرانی ها، دروغ گو و زیرآب زن نیستند.

فکر می کنیم که آقای جهانیم، اما هیچ پخی نیستیم.

افق دیدمان حتی به اندازه نوک دماغمان هم نیست.

نه تنها هیچ وقت به کسی کمک نمیکنیم که موقعیت بهتری داشته باشد، از روی حسادت، همدیگر را زمین می زنیم تا از ما جلو نزند کسی.

عادت کثیفی داریم که از خودمان تعریف کنیم، اما بی شعورترین افراد عالم را می توان در این مملکت جست.

کودکانمان اولین چیزی که می آموزند دروغ گویی و دوروریی و حسادت است.

در دبستان و دبیرستان الفبای دودره بازی را یاد میگیریم، در دانشگاه، تحصیلات تکمیلی زیرآب زنی و دو رویی را فرا میگیریم. در سربازی، آموزش عملی را از سر می گذرانیم و مثل یک مرد! وارد جامعه می شویم.

حاضریم بمیریم از گرسنگی و همسایه مان، لقمه بزرگتری نداشته باشد.

تمام زندگی مان شده است دست و پا زدن در یک زندگی سگی. برای دو ریال بیشتر و کمتر، پا می گذاریم روی هر چه شرف و شعور است.

تازگی ها اینجوری نشده ایم. همیشه خدا همینطور بوده ایم.

کودکمان اولین چیزی که یاد میگیرد، اینست که کسی نفهمد که ما درخانه چه میکنیم، یا چه میخوریم و چقدر پول داریم. می آموزد که مبادا بگذاری کسی از تو ببرد. می آموزد که نقابش را به همراه داشته باشد. همیشه به همراه داشته باشد. می آموزد که درس بخواند خودش و نگذارد که دوستش درس بخواند تا نمره بهتری بگیرد.

نوجوانان می آموزند که هر چه می خواهند بکنند، اما کسی نفهمد.

ادبیاتمان پر است از آموزش دروغ گویی و آموزش دودر کردن فلان حاکم و فلان قاضی. گلستان بخوان تا بیاموزی دودره بازی و نان به نرخ روز خوردن را.

در این مملکت از همان اول می آموزند که کارت را دودر کنی، هر که بیشتر دودر کند، انسان موفق تری است.

اگر کار کنی، احمقی و خر.

دودره، زرنگ است و همه به او به چشم یک انسان موفق نگاه می کنند.

با افتخار، سینه سپر می کنیم و از دودره بازیهای مدرسه و سربازی و شغلمان می گوییم و به خودمان افتخار می کینم که بقال و راننده تاکسی و رئیس اداره و همسر و همکار را دودر کرده ایم.

اگر کسی از این کارها نکند، احمق است و پپه و بی عرضه.

افتخاراتمان، به تعداد ج… ه هایی است که بلند کرده ایم و پولش را نداده ایم.

انگار که همه عالم و آدم حق ما را خورده اند و مدیون ما هستند.

هر که دو ریال از ما بیشتر داشته باشد دزد است و پدر سوخته و در اولین فرصت باید گردنش را زد.

در هر شغلی که باشیم؛ جایمان آنجا نیست. به خاطر بی پولی و نداشتن پارتی کارمان به اینجا رسیده، و گرنه همه مان خداییم.

کافی است یک جاییی بشنویم که غذای مفتی می دهند. جماعت از سرتاسر کشور هجوم می آورند و لگد می زنند و فحش خواهر و مادر می دهند تا یک لقمه بیشتر، غذای مفت بخورند. آن وقت ادعایشان ک…ن خر را هم پاره کرده است.

انگار کل آسمان شکافته و ما آمده ایم بیرون. انگار که غیر از ما همه مشتی بوزینه بیش نیستند.

بی شرفیم. اخلاق نداریم. به هیچ چیزی احترام نمی گذاریم. فقط حسودی بلدیم و دودره بازی.

ما، ایرانیها، دچار انحطاط اخلاقی هستیم.

_______________________________

1- بله. من به همه این حرفها اعتقاد دارم.

2- این نوشته کاملا از روی آگاهی و همراه با عصبانیت شدید نوشته شده است.

3- این نوشته سیاسی نیست و ربطی به هیچ شخص خاصی ندارد.

4- هر کی هر چی دلش می خواد بگه، بگه. من حوصله بحث کردن ندارم.

ارسال به: :: :: :: :: :: :: :: :: :: :: ::