دوستان و بستگان زیادی رو تو این دو سه روزه دیدم که از وضع فجیع گرد و خاک در اهواز می گفتن. من خودم سالها اونجا بودم و هیچ وقت همچین چیزی رو به خاطر ندارم. نهایت اتفاقی که می افتاد چند روزی به اصطلاح باد سرخ (بادی که شنهای سرخ صحراهای عربستان رو همراه داشت) بود که هفته آخر شهریور میدیدم.
اما اینبار قضیه خیلی وحشتناکه و جالب اینه که این موقعیت ساخته دست بشره… یعنی همون پوشش گیاهی که خود طبیعت برای مبارزه با اینجور بادها میسازه رو، الان بشر نابود کرده و فاجعه شکل گرفته. هیچ کس تا توی اون موقعیت نباشه نمیتونه درک کنه که الان چه اتفاقی داره میافته… و یک نکته متاسفانه جالب دیگه: توی همچین بادهایی در مناطق کویری و شنزار، معمولا فقط شن و خاک هست، اما توی جنوب، به علت جنگهایی که از سال 1358 تا الان وجود داشته، و به علت وجود کارخانجات صنعتی و پاللایشگاهها و چاههای نفت و گاز، اکوسیستم پر است از مواد شیمیایی و پسماندهای صنعتی! تصورش کمی سخته!!
دوستان در اهواز مرکزی رو راه انداختن برای اطلاع رسانی در این باره و خیلی های دیگه که مطلب نوشتن:
«اینجا اهواز است، جایی که آسمان آبی نیست» وبلاگ سی و یک اسفند
«فاجعه زیست محیطی خوزستان از نگاه فاجعه دیدگان» از وبلاگ 1فتحی
«توفان شن در خوزستان» رادیو زمانه
littlefarbod.wordpress.com 